Conjugação Sugerida (Sindarin)

Geralmente, a gramática dos idiomas de Tolkien é relativamente simples e clara. Uma das características mais complexas parece ser a conjugação do verbo sindarin. Deve-se enfatizar, porém, que não temos uma gramática criada por Tolkien para consultar; ele certamente escreveu sobre estas coisas, mas o material relevante não foi publicado. De modo que temos que reconstruir o sistema a partir de evidências muito escassas, e publicações futuras podem alterar significativamente nossa compreensão. Para citar meu próprio artigo sobre o sindarin, “Para ser exato, centenas de verbos são listados no Etimologias, mas temos tão poucos textos reais em sindarin que nem sempre podemos ter certeza de como estes verbos são conjugados. No próprio Etim, Tolkien às vezes listou algumas formas flexionadas de um verbo próximo à forma básica, mas suas notas são extremamente densas, e freqüentemente não fica claro qual o significado pretendido das formas flexionadas. Mas se tentarmos generalizar a partir de nossos poucos exemplos, levando em conta tudo o que achamos que sabemos sobre a fonologia Eldarin, a evolução do sindarin e o sistema verbal primitivo como pode ser suposto a partir do quenya, podemos chegar a algo como o sistema que vamos esboçar aqui.”
Ao preparar meu artigo sobre sindarin, tentei conjugar todos os verbos sindarin atestados em todas suas formas conhecidas, de acordo com o sistema reconstruído por David Salo. Este foi um exercício útil. Ocorreu-me que eu deveria publicar a lista completa, visto que isto pode facilitar as tentativas de se escrever em sindarin. Infelizmente, os verbos sindarin conhecidos não são muito numerosos (somando menos de 200), limitando severamente o que podemos expressar neste idioma. Mesmo assim, uma análise dos verbos conhecidos ou supostos pode ser útil, de modo que possíveis escritores possam saber o que é possível expressar. Contudo, mesmo se o verbo com o significado desejado não se encontra na lista abaixo, nem tudo está perdido. Algumas vezes podemos extrapolar verbos sindarin a partir do quenya ou de algum outro idioma Eldarin, e deve haver muitos verbos na grande quantidade de material não publicado que, esperamos, estará disponível algum dia para estudo.

LEGENDA: na lista abaixo, os verbos são apresentados como este exemplo (o segundo na lista): adertha– “reunir”, inf. adertho, pres. adertha, pret. aderthanne– (3ª sing. aderthant), fut. aderthatha, imp. adertho, part. aderthol (perfeito aderthiel), pp. aderthannen (pl. aderthennin), ger. aderthad. Assim, o verbo é listado em dez formas principais:
1. Primeiro, como a entrada principal, vem o “radical” não flexionado do verbo, seguido por seu significado: adertha– “reunir”.
2. Segue-se então o “inf.”, de forma infinitiva, neste caso adertho: “reunir”.
3. O “pres.” ou presente é listado a seguir, adertha: “reúne” ou “está reunindo”. É possível, entretanto, que aquilo que chamamos de presente seja, ao invés disso (em muitos casos), o aoristo; assim, significa mais estritamente “reúne” ao invés do contínuo “está reunindo”. Não sabemos se sindarin faz tais distinções. Está claro que muitos dos “presentes” aqui apresentados descendem das mesmas formas que surgiram como aoristos em quenya.
4. O “pret.” = pretérito é listado aqui duas vezes, aderthanne– e a 3ª pessoa do singular aderthant. A forma aderthanne– não é completa por si só, como indicado pelo hífen final. Ela deve receber alguma desinência para a pessoa ou número apropriados; veja abaixo. Em alguns casos, o mesmo se aplica ao presente: há duas formas listadas, a 3ª pessoa do singular, que é completa por si só, e uma forma alternativa que abrange todas as outras pessoas e números, a ser especificada pela adição da desinência apropriada (ao invés do hífen final).
5. Após o pretérito segue-se o “fut.” = futuro, aqui aderthatha “reunirá”.
6. Em seguida vem o imperativo, sempre terminando em –o: adertho “reuna!” O imperativo em –o abrange todas as pessoas e números (Letters: 427). Em muitos casos, incluindo nosso exemplo, o imperativo e o infinitivo são idênticos em forma (mas em outra classe de verbos, o infinitivo possui a desinência distinta –i).
7. Após o imperativo segue-se o “part.” = particípio. Por particípio nos referimos aqui ao particípio ativo ou presente (em oposição ao “pp.” = particípio passado/passivo). O particípio ativo é listado em duas variantes. O particípio “normal”, em nosso exemplo aderthol, é uma palavra com significado adjetivo, “reunindo” (às vezes, o particípio passado também adota a desinência –nte, como por exemplo em uma das traduções possíveis de falling: cadente. N. do T.) descrevendo uma ação corrente. Mas, sucedendo-o em parênteses, também listamos:
8. outro particípio ativo com um significado de tempo perfeito: aderthiel, que pode ser traduzida “tendo reunido”. A palavra ainda é adjetiva, mas ela descreve uma ação completada ao invés de uma corrente.
9. O “pp.” = particípio passado (ou melhor, passivo) é listado a seguir. Esta é outra derivação adjetiva, geralmente descrevendo o estado no qual um objeto entra quando exposto a esta ação verbal: se você “reúne” algo, ele se torna aderthannen = “reunido”. Como a maioria dos adjetivos, o particípio passado também possui uma forma plural distinta, usada quando ele descreve um substantivo no plural ou múltiplos substantivos. Listamos a forma entre parênteses (aderthennin).

NOTA: Por causa de seu significado, descrevendo um estado ou uma ação completamente intransitiva, alguns verbos podem não possuir quaisquer particípios passados (ex: cuina– “estar vivo”); ainda listamos a forma que ele teria (neste caso cuinannen pl. cuinennin), embora em tais casos o “particípio passado” possa, na verdade, não ter sentido – nunca realmente ocorrendo em textos sindarin.

10. Finalmente listamos o “ger.” = gerúndio, que é um substantivo verbal (em inglês; logo, o gerúndio sindarin será traduzido muitas vezes como um substantivo em português, ao invés de na forma verbal contínua, isto é, com a desinência –ndo): aderthad, “reunindo” ou – como é traduzido no Silmarillion capítulo 13 – “reunião” (a narrativa se referindo à Mereth Aderthad ou “Festa da Reunião”). Não confunda este substantivo derivado com o particípio ativo, que possui um significado adjetivo (embora em inglês [e português] tanto os gerúndios como os particípios ativos possam ser traduzidos como uma forma em “-ndo”, como “reunindo” neste caso).

Desinências de número e pessoa: exceto pela 3ª pessoa do singular, o verbo sindarin adota desinências para várias pessoas. As formas finitas listadas abaixo geralmente estão na 3ª pessoa do singular, que podem ser transformadas em outra pessoa ao se adicionar a desinência apropriada. Quando a forma que for receber a desinência difere de certo modo da 3ª pessoa do singular, ela é listada com um hífen no final onde a desinência deve ser anexada, e a 3ª pessoa do singular é listada entre parênteses imediatamente em seguida, em um exemplo como este: “ortha– “erguer” (…) pret. orthanne– (3ª sing orthant).” A forma orthanne– é incompleta por si só e deve receber um desinência. Estas são as desinências conhecidas com certeza para diferentes pessoas, atestadas em material publicado: primeira pessoa do singular –n (“eu”), primeira pessoa do plural –m (“nós”), e terceira pessoa do plural –r (que só é atestada como uma mera flexão de plural, mas possivelmente ela pode ser usada para traduzir “eles”). Assim, teríamos por exemplo orthannen “ergui”, orthannem “erguemos”, orthanner “ergueram” (ou apenas a forma plural deste verbo, usada onde há um sujeito no plural). Uma pequena peculiaridade não é indicada na lista abaixo: quando a desinência –n para “eu” é adicionada a uma forma finita terminando em –a, esta vogal por alguma razão muda para –o– antes desta desinência pronominal. A 3ª pessoa do sing. forma linna “canta, está cantando” e seu futuro linnatha “cantará”, e portanto aparece como linnon “canto” e linnathon “cantarei” (estas duas formas de primeira pessoa são atestadas diretamente: o futuro em A Elbereth Gilthoniel e o presente na Canção de Lúthien). – A desinência para a 2ª pessoa (“tu, vós, você/vocês”, singular ou plural) não aparece em material publicado. Contudo, em uma mensagem da lista Elfling em 22 de janeiro de 2002, Carl F. Hostetter escreveu: “Algumas cartas apresentam –ch como a 2ª pessoa do sing.” Como ele adicionou imediatamente, esta desinência possuía outros significados nas primeiras fases conceituais, mas hoje ela é mais conhecida como a desinência para “tu, você” (assim usada no sindarin dos filmes). Não temos informação explícita sobre o plural “vós, vocês”; algumas pessoas supõem que a desinência relevante é –l, correspondendo à desinência –llë do quenya.

A 3ª pessoa do singular: esta forma, listada por si mesma, pode ser considerada a forma básica a partir das quais as formas com desinências são derivadas. Esta é também a forma usada se um pronome independente (de qualquer pessoa) é usado ao invés de uma desinência pronominal anexada ao próprio verbo, como a inscrição no Portão de Moria: Im Narvi hain echant, “eu, Narvi, as fiz”. Se “eu” não tivesse sido expresso como uma palavra separada (im), a desinência de primeira pessoa –n poderia ter sido adicionada diretamente ao verbo echant, produzindo *echannen “fiz” (modificada a partir de **echanten por razões fonológicas). – Embora a 3ª pessoa não possua uma desinência pronominal distinta, parece que um pronome independente como e pode ser freqüentemente colocado antes dela para fins de esclarecimento, como em e aníra “ele deseja” na Carta do Rei (SD: 128-9). Foi teorizado que o e pode não significar especificamente “ele”, mas sim um indicador geral de 3ª pessoa, abrangendo também “ela”. (Mas pelo menos em um estado primitivo, Tolkien também visualizou pronomes de gêneros específicos: ho “ele”, he “ela”, ha “ele/ela/isto (neutro)”: LR: 385. Estes também seriam usados em conjunto com a forma de 3ª pessoa do singular do verbo.)

Verbos nasalizados: quando um verbo é produzido a partir de um radical que originalmente possuía uma oclusiva inicial nasalizada mb-, nd-, ou ng– (cujas combinações são preservadas em certas circunstâncias), isto é indicado na lista, em um exemplo como este: banga– (mb-) “negociar, comercializar”. Após o pronome relativo i “quem”, plural in, tais verbos possuem mutações que diferem das “normais” – ex: em uma frase relativa como i manga “que/quem negocia” (para i mbanga), pl. i mbangar “que negociam” (para in mbangar). Um verbo “normal” em b-, isto é, um b que não descende de mb– mais primitivo, comportaria-se de modo diferente: beria– “proteger” se tornaria i veria “que protege” (para i beria), pl. i meriar “que protegem” (para in beriar). Veja meu principal artigo sobre o sindarin sobre mas mutação suave e a nasal (observe a seção “Casos especiais: o desenvolvimento das oclusivas nasalizadas”).

Símbolos especiais usados aqui: ! = palavra ou forma não atestada ou especulativa a partir de uma palavra deduzida de outras palavras ou raízes (ex: !cabsaltar, atestada apenas como o gerúndio cabed salto [funcionando como um substantivo em português]), ? = palavra ou forma incerta. O asterisco * marca uma forma que não é atestada, ou porque ela foi alterada a partir do que parece ser um erro de digitação ou a partir de uma leitura errada das fontes, ou no sentido de que ela foi alterada de sua forma atestada em outro idioma de Tolkien – geralmente alguma variante de “noldorin” – para sua provável (mas não atestada) forma sindarin. Um exemplo é *rhibarranhar, para a palavra “noldorin” thrib-. (Algumas atualizações bem simples e triviais, tais como ler l– em sindarin ao invés do lh– “noldorin”, não estão especialmente indicadas de algum modo.) – Estes símbolos não são usados de um modo completamente consistente; é claro que a grande maioria das formas verbais listadas aqui não é atestada como tal, e mesmo assim tais formas não são especialmente indicadas de algum modo.

Lista de verbos sindarin

!abonna– *”nascer depois”, isto é, “dar à luz uma criança que não é o primogênito” (talvez na verdade não usada como um verbo; apenas o pp. Abonnen pl. Ebennin [arcaico Eboennin, WJ: 387] é atestado, o equivalente da palavra em quenya Apanónar, ost “Nascidos-depois” como um nome dos homens mortais, os Filhos de Ilúvatar que vieram após os elfos). Inf. abonno, pres. abonna, pret. abonne– (3ª sing. abonnant), fut. abonnatha, imp. abonno, part. abonnol (perfeito abenniel), pp. abonnen (pl. ebennin), ger. abonnad
!adertha– “reunir”, inf. adertho, pres. adertha, pret. aderthanne– (3ª sing. aderthant), fut. aderthatha, imp. adertho, part. aderthol (perfeito aderthiel), pp. aderthannen (pl. aderthennin), ger. aderthad (a última sendo a única forma atestada)
*adlanna– “inclinar”, inf. adlanno, pres. adlanna, pret. adlanne– (3ª sing. adlannant, ou talvez apenas adlant), fut. adlannatha, imp. adlanno, part. adlannol (perfeito edlenniel), pp. adlannen (pl. edlennin), ger. adlannad. Este verbo misteriosamente aparece como “atlanno” na fonte, LR: 390 s.v. TALÁT, mas de acordo com tudo que pensamos conhecer sobre o idoima, t deveria ser lenizado para d nesta posição.
anglenna– “aproximar”, inf. anglenno, pres. anglenna, pret. anglenne– (3ª sing. anglennant), fut. anglennatha, imp. anglenno, part. anglennol (perfeito anglenniel), pp. anglennannen (pl. anglennennin) (provavelmente com frequência encurtado para anglennen pl. anglennin), ger. anglennad
aníra– “desejar”, inf. aníro, pres. aníra, pret. anirne– (3ª sing. anirn), fut. aníratha, imp. aníro, part. anírol (perfeito aníriel), pp. anirnen (pl. anirnin), ger. anírad
anna– “dar”, inf. anno, pres. anna, pret. irregular one– (3ª sing. aun), fut. annatha, imp. anno, part. annol (perfeito óniel), pp. onen (pl. onin), ger. annad
aphada– “seguir”, inf. aphado, pres. aphada, pret. aphanni– (3ª sing. aphadant), fut. aphadatha, imp. aphado, part. aphadol (perfeito aphódiel), pp. aphannen (pl. ephennin), ger. aphaded
!athra– “cruzar”, inf. athro, pres. athra, pret. athranne– (3ª sing. athrant), fut. athratha, imp. athro, part. athrol (perfeito ethriel), pp. athrannen (pl. ethrennin), ger. athrad (a última sendo a única forma atestada, mas cf. a próxima entrada)
athrada– “atravessar, cruzar”, inf. athrado, pres. athrada, pret. athranne– (3ª sing. athrant), fut. athradatha, imp. athrado, part. athradol (perfeito athródiel), pp. athrannen (pl. ethrennin), ger. athradad
ava– “não irá”; avo “não” (antes de verbos imperativos, qualquer consoante inicial destes é lenizada: avo garo! “não faça [isto]!”, garo sendo a forma lenizada do imperativo de car-, q.v.) Inf. avo, pres. ava, pret. amme– (3ª sing. am), fut. avatha, imp. avo, part. avol (perfeito óviel), pp. ammen (pl. emmin), ger. avad
awartha– “abandonar”, inf. awartho, pres. awartha, pret. awarthanne– (3ª sing. awarthant), fut. awarthatha, imp. awartho, part. awarthol (perfeito ewerthiel), pp. awarthannen (pl. ewerthennin), ger. awarthad
bad– “ir”, inf. bedi, pres. bedi– (3ª sing. bâd), pret. benni– (3ª sing. bant), fut. beditha, imp. bado, part. badel (perfeito bódiel), pp. bannen (pl. bennin), ger. baded
banga– (mb-) “negociar”, inf. bango, pres. banga, pret. bengi– (3ª sing. banc), fut. bangatha, imp. bango, part. bangol (perfeito bengiel), pp. bangen (pl. bengin), ger. bangad
bartha– (mb-) “condenar”, inf. bartho, pres. bartha, pret. barthanne– (3ª sing. barthant), fut. barthatha, imp. bartho, part. barthol (perfeito berthiel), pp. barthannen (pl. berthennin), ger. barthad
batha– “pisar, esmagar com os pés”, pres. batha, pret. bathanne– (3ª sing. bathant), fut. bathatha, imp. batho, part. bathol (perfeito bethiel), pp. bathannen (pl. bethennin), ger. bathad
baugla– (mb-) “reprimir, oprimir”; inf. bauglo, pres. baugla, pret. bauglanne– (3ª sing. bauglant), fut. bauglatha, imp. bauglo, part. bauglol (perfeito baugliel), pp. bauglannen (pl. bauglennin), ger. bauglad
baw “não!” (apenas imperativo)
beria– “proteger”, inf. berio, pres. beria, pret. berianne– (3ª sing. beriant), fut. beriatha, imp. berio, part. beriol (perfeito bóriel), pp. beriannen (pl. beriennin), ger. beriad
bertha– “ousar”, inf. bertho, pres. bertha, pret. berthanne– (3ª sing. berthant), fut. berthatha, part. berthol (perfeito berthiel), pp. berthannen (pl. berthennin), ger. berthad
blab– “bater” (inclusive asas), inf. blebi, pres. blebi– (3ª sing. blâb), pret. blemmi– (3 sing blamp), fut. blebitha, imp. blabo, part. blabel (perfeito blóbiel), pp. blammen (pl. blemmin), ger. blabed
boda– “banir, proibir”, inf. bodo, pres. boda, pret. bodanne– (3ª sing. bodant), fut. bodatha, part. bodol (perfeito bódiel), pp. bodannen (pl. bodennin), ger. bodad
*boe (mb-) “ser necessário, dever, ser compelido a” (verbo impessoal, aparentemente não flexionado além disso. A forma *boe é adaptada para o sindarin a partir do “noldorin” bui, LR: 372 s.v. MBAW.)
breitha– “arrebentar repentinamente”, inf. breitho, pres. breitha, pret. breithanne– (3ª sing. breithant), fut. breithatha, part. breithol, pp. breithannen (pl. breithennin), ger. breithad
brona– “perdurar, sobreviver”, inf. brono, pres. brona, pret. bronne– (3ª sing. bronn), fut. bronatha, part. bronol (perfeito brúniel), pp. bronnen (pl. brennin), ger. bronad
bronia– “suportar, agüentar”, inf. bronio, pres. bronia, pret. bronianne– (3ª sing. broniant), fut. broniatha, imp. bronio, part. broniol (perfeito brúniel), pp. broniannen (pl. broniennin), ger. broniad
buia– “servir, manter aliança com”, inf. buio, pres. buia, pret. buianne– (3ª sing. buiant), fut. buiatha, imp. buio, part. buiol (perfeito buiel), pp. buiannen (pl. buiennin), ger. buiad
!cab– “saltar”, inf. cebi, pres. cebi– (3ª sing. câb), pret. cemmi– (3 sing camp), fut. cebitha, imp. cabo, part. cabel (perfeito cóbiel), pp. cammen (pl. cemmin), ger. cabed (a última sendo única forma atestada)
can– “gritar, chamar”, inf. ceni, pres. ceni– (3ª sing. cân), pret. cenni– (3ª sing. cann), part. canel (perfeito cóniel), fut. cenitha, imp. cano, pp. cannen (pl. cennin), ger. caned
car– “fazer, criar, construir”, inf. ceri, pres. ceri– (3ª sing. câr), pret. irregular agore– (3ª sing. agor), fut. ceritha, imp. caro, part. carel (perfeito córiel), pp. coren? (ou carnen? – pl. tanto corin como cernin, consequentemente), ger. cared
!cen– “ver”; inf. ceni, pres. ceni– (3ª sing. cên), pret. cenni– (3ª sing. cenn), part. cenel (perfeito cíniel), fut. cenitha, imp. ceno, pp. cennen (pl. cennin), ger. cened (a última sendo a única forma atestada)
critha– “ceifar, colher”, inf. critho, pres. critha, pret. crithanne– (3ª sing. crithant), fut. crithatha, part. crithol (perfeito crithiel), pp. crithannen (pl. crithennin), ger. crithad
cuia– “viver”, inf. cuio, pres. cuia, pret. cuianne– (3ª sing. cuiant) (outra sugestão: cuine-, 3ª sing. cuin), fut. cuiatha, imp. cuio, part. cuiol (perfeito cuiel), pp. cuiannen (pl. cuiennin) (outra sugestão: cuinen, pl. cuinin), ger. cuiad
cuina– “estar vivo”, inf. cuino, pres. cuina, pret. cuinanne– (3ª sing. cuinant), fut. cuinatha, imp. cuino, part. cuinol (perfeito cuiniel), pp. cuinannen (pl. cuinennin), ger. cuinad
dag– (nd-) “matar”, inf. degi, pres. degi– (3ª sing. dâg), pret. dengi– (3ª sing. danc), fut. degitha, imp. dago, part. dagel (perfeito dógiel), pp. dangen (pl. dengin), ger. daged
dagra– (nd-) “batalhar, guerrear”, inf. dagro, pres. dagra, pret. dagranne– (3ª sing. dagrant), fut. dagratha, imp. dagro, part. dagrol (perfeito degriel), pp. dagrannen (pl. degrennin), ger. dagrad
*damma– (nd-) “martelar” (lido errado como “damna” em LR: 375 s.v. NDAM), inf. dammo, pres. damma, pret. irregular damminne– (3ª sing. dammint), fut. dammatha, part. dammol, perfeito demmiel, pp. damminnen (pl. ?damminnin), ger. dammad. Temos que flexionar damma– mais ou menos desse modo se formos aceitar o estranho pretérito dammint listado em LR: 375 como correto. Contudo, é altamente tentador supor que esta seja uma leitura errada ou um erro de digitação de dammant, que se encaixaria nos padrões de outra forma observados. Se o pretérito  for corrigido para dammant (damanne-), o pp. deve ser dammannen, com a forma plural demminnin.
!danna– “cair”, inf. danno, pres. danna, pret. danne– (3ª sing. dannant, ou talvez apenas dant), fut. dannatha, imp. danno, part. dannol (perfeito denniel), pp. dannen (pl. dennin), ger. dannad
dar– “parar”, inf. deri, pres. deri– (3ª sing. dâr), pret. derni– (3ª sing. darn), fut. deritha, imp. daro, part. darel (perfeito dóriel), pp. darnen (pl. dernin), ger. dared
dartha– “esperar, permanecer, durar”, inf. dartho, pres. dartha, pret. darthanne– (3ª sing. darthant), fut. darthatha, imp. dartho, part. darthol (perfeito derthiel), pp. darthannen (pl. derthennin), ger. darthad
delia– “encobrir, ocultar”, inf. delio, pres. delia, pretérito poético ou arcaico dole– (3ª sing. daul), ( forma não arcaica, “moderna”, delianne-, 3ª sing. deliant?), fut. deliatha, imp. delio, part. deliol (perfeito dúliel), pp. dolen (pl. dolin), ger. deliad
díhena– “perdoar” (com o assunto em questão perdoado como objeto; compare com gohena-); inf. díheno, pres. díhena, pret. díhenne– (3ª sing. díhenn), fut. díhenatha, imp. díheno, part. díhenol (perfeito díhíniel), pp. díhennen (pl. díhennin), ger. díhenad
dilia– “obstruir”, inf. dilio, pres. dilia, pret. dilianne– (3ª sing. diliant), fut. diliatha, imp. dilio, part. diliol (perfeito díliel), pp. diliannen (pl. diliennin), ger. diliad
doltha– “encobrir”, inf. doltho, pres. doltha, pret. dolthanne– (3ª sing. dolthant) (também o pretérito poético/ arcaico dole-, 3ª sing. daul), fut. dolthatha, imp. doltho, part. dolthol (perfeito delthiel), pp. dolen (pl. dolin) (talvez apenas poético/arcaico, correspondendo ao “moderno” dolthannen pl. delthennin), ger. dolthad
dortha– (nd-) “residir, habitar”, inf. dortho, pres. dortha, pret. dorthanne– (3ª sing. dorthant), fut. dorthatha, imp. dortho, part. dorthol (perfeito derthiel), pp. dorthannen (pl. derthennin), ger. dorthad
drava– “fender (com machado, etc)”, inf. dravo, pres. drava, pret. dramme– (3ª sing. dram, mas em poesia, também o irregular dramp), fut. dravatha, part. dravol (perfeito dróviel), pp. drammen (pl. dremmin), ger. dravad
!drega– “fugir”, inf. drego, pres. drega, pret. drenge– (3ª sing. drenc) OU pret. dreganne– (3ª sing. dregant), fut. dregatha, imp. drego, part. dregol (perfeito drígiel), pp. drengen (pl. drengin – ou pp. dragannen pl. dregennin), ger. dregad. Este verbo é atestado apenas no imperativo drego! Também é possível que ele seja um radical consonantal dreg-, que neste caso se comportaria deste modo: inf. dregi, pres. dregi– (3ª sing. drêg), pret. drengi– (3ª sing. drenc), fut. dregitha, imp. drego, part. dregel (perfeito drígiel), pp. drengen, ger. dreged
dringa– “bater”, inf. dringo, pres. dringa, pret. dringanne– (3ª sing. dringant), fut. dringatha, imp. dringo, part. dringol (perfeito dringiel), pp. dringannen (pl. dringennin), ger. dringad
echad– “criar, modelar”, inf. echedi, pres. echedi– (3ª sing. echad), pret. echanne– (3ª sing. echant), fut. echeditha, imp. echado, part. echadel (perfeito echódiel), pp. echannen (pl. echennin), ger. echaded
*edledh– “partir em exílio” (adaptado para o sindarin a partir do “noldorin” egledhi-), inf. edledhi, pres. edledhi– (3ª sing. edledh), pret. edlenni– (3ª sing. edlenn), fut. edledhitha, imp. edledho, part. edledhel (perfeito edlídhiel), pp. edlennen (pl. edlennin), ger. edledhed
*edledhia– “partir em exílio” (adaptado para o sindarin a partir “noldorin” egledhia-), inf. edledhio, pres. edledhia, pret. edledhianne– (3ª sing. edledhiant), fut. edledhiatha, imp. edledhio, part. edledhiol (perfeito edlídhiel), pp. edledhiannen (pl. edledhiennin), ger. edledhiad
edonna– “conceber, gerar”, inf. edonno, pres. edonna, pret. edonne– (3ª sing. edonnant), fut. edonnatha, imp. edonno, part. edonnol (perfeito edenniel), pp. edonnen (pl. edennin), ger. edonnad
edra– “abrir”, inf. edro, pres. edra, pret. edranne– (3ª sing. edrant), fut. edratha, imp. edro, part. edrol (perfeito edriel), pp. edrannen (pl. edrennin), ger. edrad
egleria– “glorificar, louvar”, inf. eglerio, pres. egleria, pret. eglerianne– (3ª sing. egleriant), fut. egleriatha, imp. eglerio, part. egleriol (perfeito aglóriel), pp. egleriannen (pl. egleriennin), ger. egleriad
ego “afastar” (apenas no imperativo?)
eitha– “perfurar com uma ponta afiada, esfaquear, apunhalar; tratar com desdém, insultar”, inf. eitho, pres. eitha, pret. eithanne– (3ª sing. eithant), fut. eithatha, imp. eitho, part. eithol (perfeito eithiel), pp. eithannen (pl. eithennin), ger. eithad
elia– “chover”, inf. elio, pres. ail = 3ª sing. impessoal “chove” (adaptado para o sindarin da forma impessoal “noldorin” eil, oeil [= öil], LR: 396 s.v. ULU), pret. eliant ou aul = 3ª sing. impessoal “choveu”, fut. eliatha = “choverá”, imp. elio, part. eliol (perfeito úliel), pp. eliannen (pl. eliennin) (ou olen, pl. olin?), ger. eliad
ercha– “furar”, inf. ercho, pres. ercha, pret. erchanne– (3ª sing. erchant), fut. erchatha, imp. ercho, part. erchol (perfeito erchiel), pp. erchannen (pl. erchennin), ger. erchad
eria– “erguer, levantar”, inf. erio, pres. eria, pret. erianne– (3ª sing. eriant), fut. eriatha, imp. erio, part. eriol (perfeito úriel), pp. eriannen (pl. eriennin), ger. eriad
ertha– “unir”, inf. ertho, pres. ertha, pret. erthanne– (3ª sing. erthant), fut. erthatha, part. erthol (perfeito erthiel), pp. erthannen (pl. erthennin), ger. erthad
esta– “chamar, designar”, inf. esto, pres. esta (esta aen “é chamado”), pret. estanne– (3ª sing. estant), fut. estatha, imp. esto, part. estol (perfeito estiel), pp. estannen (pl. estennin), ger. estad
faltha– “espumar”, inf. faltho, pres. faltha, pret. falthanne– (3ª sing. falthant), fut. falthatha, imp. faltho, part. falthol (perfeito felthiel), pp. falthannen (pl. felthennin), ger. falthad
fara– “caçar”, inf. faro, pres. fara, pret. farne– (3ª sing. farn), fut. faratha, imp. faro, part. farol (perfeito fóriel), pp. farnen (pl. fernin), ger. farad
fir– “desvanecer, morrer”, inf. firi, pres. firi– (3ª sing. fîr), pret. firni– (3ª sing. firn), fut. firitha, imp. firo, part. firiel (perfeito fíriel), pp. firnen (pl. firnin), ger. fired
fuia– “sentir aversão por, abominar”, inf. fuio, pres. fuia, pret. fuianne– (3ª sing. fuiant), fut. fuiatha, imp. fuio, part. fuiol (perfeito fuiel), pp. fuiannen (pl. fuiennin), ger. fuiad
gad– “pegar”, inf. gedi, pres. gedi– (3ª sing. gâd), pret. genni– (3ª sing. gant), fut. geditha, imp. gado, part. gadel (perfeito gódiel), pp. gannen (pl. gennin), ger. gaded
gala– “crescer”, inf. galo, pres. gala, pret. galle– (3ª sing. gall), fut. galatha, imp. galo, part. galol (perfeito góliel), pp. gallen (pl. gellin), ger. galad
ganna– (ng-) “tocar harpa”, inf. ganno, pres. ganna, pret. ganne– (3ª sing. gand, or gannant), fut. gannatha, imp. ganno, part. gannol (perfeito genniel), pp. gannen (pl. gennin), ger. gannad
gannada– (ng-) “tocar harpa”, inf. gannado, pres. gannada, pret. ganne(para gannanne-), 3ª sing. gannant; fut. gannadatha, imp. gannado, part. gannadol (perfeito gennediel), pp. gannen (pl. gennin), ger. gannadad
gar– “segurar, ter, possuir; ser capaz, poder”, inf. geri, pres. geri– (3ª sing. gâr), pret. gerni– (3ª sing. garn), fut. geritha, imp. garo, part. garel (perfeito góriel), pp. garnen (pl. gernin), ger. gared
gawa– (ng-) “uivar”, inf. gawo, pres. gawa, pret. gone– (3ª sing. gaun), fut. gawatha, imp. gawo, part. gówiel, pp. gonen (pl. gonin), ger. gawad
genedia– “contar, calcular”, inf. genedio, pres. genedia, pret. genedianne– (3ª sing. genediant), fut. genediatha, imp. genedio, part.genediol (perfeito gonúdiel), pp. genediannen (pl. genediennin), ger. genediad
gir– “estremecer”, inf. giri, pres. giri– (3ª sing. gîr), pret. girni– (3ª sing. girn), fut. giritha, imp.giro, part. giriel (perfeito gíriel), pp. girnen (pl. girnin), ger. gired
glavra– “balbuciar”, inf. glavro, pres. glavra, pret. glavranne– (3ª sing. glavrant), fut. glavratha, imp. glavro, part. glavrol (perfeito glevriel), pp. glavrannen (pl. glevrennin), ger. glavrad
gleina– “limitar, confinar”, inf. gleino, pres. gleina, pret. gleinanne– (3ª sing. gleinant), fut. gleinatha, imp. gleino, part. gleinol (perfeito glóniel), pp. gleinannen (pl. gleinennin), ger. gleinad. É possível que gleina– seja um erro para gleinia-; ver VT42: 8, 28. Sendo assim, leia: inf. gleinio, pres. gleinia, pret. gleinianne– (3ª sing. gleiniant), fut. gleiniatha, imp. gleinio, part. gleiniol (perfeito glóniel em ambos os casos), pp. gleiniannen (pl. gleiniennin), ger. gleiniad
glinga– “pendurar, suspender”, inf. glingo, pres. glinga, pret. glinganne– (3ª sing. glingant), fut. glingatha, imp. glingo, part. glingol (perfeito glingiel), pp. glingannen (pl. glingennin), ger. glingad
*glinna– “olhar de relance” (a forma atestada glintha- em WJ: 337 deve ser arcaica), inf. glinno, pres. glinna, pret. glinne– (3ª sing. glinnant), fut. glinnatha, imp. glinno, part. glinnol (perfeito glinniel), pp. glinnen (pl. glinnin), ger. glinnad
glir– “cantar, recitar poema”, inf. gliri, pres. gliri– (3ª sing. glîr), pret. glirni– (3ª sing. glirn), fut. gliritha, imp. gliro, part. gliriel (perfeito glíriel), pp. glirnen (pl. glirnin), ger. glired
gohena– “perdoar” (com a pessoa perdoada como objeto; compare com díhena-); inf. goheno, pres. gohena, pret. gohenne– (3ª sing. gohenn), fut. gohenatha, imp. goheno, part. gohenol (perfeito gohíniel), pp. gohennen (pl. gehennin), ger. gohenad
gonathra– “enredar, emaranhar”, inf. gonathro, pres. gonathra, pret. gonathranne– (3ª sing. gonathrant), fut. gonathratha, imp. gonathro, part. gonathrol (perfeito genethriel), pp. gonathrannen (pl. genethrennin), ger. gonathrad
gonod– “calcular, somar”, inf. genedi, pres. genedi– (3ª sing. gonod), pret. genenni– (3ª sing. gonont), fut. geneditha, imp. gonodo, part. gonodel (perfeito gonúdiel), pp. gononnen (pl. genennin), ger. gonoded
gosta– “temer excessivamente”, inf. gosto, pres. gosta, pret. gostanne– (3ª sing. gostant), fut. gostatha, imp. gosto, part. gostol (perfeito gestiel), pp. gostannen (pl. gestennin), ger. gostad
!govad– “encontrar, reunir-se”, inf. gevedi, pres. gevedi– (3ª sing. govad), pret. gevenni– (3ª sing. govant), fut. geveditha, imp. govado, part. govadel (perfeito govódiel), pp. govannen (pl. gevennin), ger. govaded. (Na verdade, tudo que é atestado deste verbo é o pp. govannen; a forma govad– deve ser vista como uma suposição educada sobre como é o radical.)
groga– “sentir terror”, inf. grogo, pres. groga, pret. grunge– (3ª sing. grunc), fut. grogatha, imp. grogo, part. grogol (perfeito grúgiel), pp. grungen (pl. gryngin), ger. grogad
gruitha– “aterrorizar”, inf. gruitho, pres. gruitha, pret. gruithanne– (3ª sing. gruithant), fut. gruithatha, imp. gruitho, part. gruithol (perfeito gruithiel), pp. gruithannen (pl. gruithennin), ger. gruithad
gwanna– “partir, morrer”, inf. gwanno, pres. gwanna, pret. gwanne– (3ª sing. gwannant), fut. gwannatha, imp. gwanno, part. gwannol (perfeito gwenniel), pp. gwannen (pl. gwennin), ger. gwannad
gwatha– “manchar, macular”, inf. gwatho, pres. gwatha, pret. gwathanne– (3ª sing. gwathant), fut. gwathatha, imp. gwatho, part. gwathol (perfeito gwethiel), pp. gwathannen (pl. gwethennin), ger. gwathad
gwathra– “escurecer, turvar, velar, obscurecer”, inf. gwathro, pres. gwathra, pret. gwathranne– (3ª sing. gwathrant), fut. gwathratha, imp. gwathro, part. gwathrol (perfeito gwethriel), pp. gwathrannen (pl. gwethrennin), ger. gwathrad
*gwedh– “amarrar” (o infinitivo gwedi em LR: 397 s.v. WED provavelmente deve ser lido *gweði, ou como iremos escrever:) inf. gwedhi, pres. gwedhi– (3ª sing. gwêdh), pret. irregular gwedhanne– com a 3ª sing. gwedhant (as formas regulares de pret. vieram a ser percebidas como arcaicas ou poéticas: gwenni-, 3ª sing. gwend), fut. gwedhitha, imp. gwedho, part. gwedhel (perfeito gwídhiel), pp. gwennen (pl. gwennin) (esta forma pode ter se tornado arcaica junto com o pret. gwend e neste caso seria substituída pelo “moderno” pp. gwedhannen pl. gwedhennin), ger. gwedhed
gweria– “trair, enganar”, inf. gwerio, pres. gweria, pret. gwerianne– (3ª sing. gweriant), fut. gweriatha, imp. gwerio, part. gweriol (perfeito gwóriel), pp. gweriannen (pl. gweriennin), ger. gweriad
gwesta– “jurar”, inf. gwesto, pres. gwesta, pret. gwestanne– (3ª sing. gwestant), fut. gwestatha, imp. gwesto, part. gwestol (perfeito gwestiel), pp. gwestannen (pl. gwestennin), ger. gwestad
hab– “vestir, cobrir”, inf. hebi, pres. hebi– (3ª sing. hâb), pret. hemmi– (3ª sing. hamp), fut. hebitha, imp. habo, part. habel (perfeito hóbiel), pp. hammen (pl. hemmin), ger. habed
had– “arremessar”, inf. hedi, pres. hedi– (3ª sing. hâd), pret. henni– (3ª sing. hant), fut. heditha, imp. hado, part. hadel (perfeito hódiel), pp. hannen (pl. hennin), ger. haded
haltha– “encobrir, proteger”, inf. haltho, pres. haltha, pret. halthanne– (3ª sing. halthant), fut. halthatha, imp. haltho, part. halthol (perfeito helthiel), pp. halthannen (pl. helthennin), ger. halthad
*hamma– “vestir” (“hamnia” em LR: 363 s.v. KHAP– deve ser uma leitura errada), inf. hammo, pres. hamma, pret. hammanne– (3ª sing. hammant), fut. hammatha, imp. hammo, part. hammol (perfeito hemmiel), pp. hammannen (pl. hemmennin), ger. hammad
harna– “ferir”, inf. harno, pres. harna, pret. harnanne– (3ª sing. harnant), fut. harnatha, imp. harno, part. harnol (perfeito herniel), pp. harnannen (pl. hernennin), ger. harnad
!hartha– “esperar, confiar, ter esperança”, inf. hartho, pres. hartha, pret. harthanne– (3ª sing. harthant), fut. harthatha, imp. hartho, part. harthol (perfeito herthiel), pp. harthannen (pl. herthennin), ger. harthad (a última forma representando o que temos de atestado deste verbo: SD: 62)
hasta– “entalhar”, inf. hasto, pres. hasta, pret. hastanne– (3ª sing. hastant), fut. hastatha, imp. hasto, part. hastol (perfeito hestiel), pp. hastannen (pl. hestennin), ger. hastad
heb– “guardar, manter”, inf. hebi, pres. hebi– (3ª sing. hêb), pret. hemmi– (3ª sing. hemp), fut. hebitha, imp. hebo, part. hebel (perfeito híbiel), pp. hemmen (pl. hemmin), ger. hebed
*heltha– “despir, privar”. (Alterado a partir da forma atestada helta– em LR: 386 s.v. SKEL; o encontro lt se torna lth em sindarin, de modo que este deve ser um erro de digitação ou de leitura, a menos que a palavra esteja, na verdade, em quenya. Seu cognato sindarin ainda seria *heltha-.) Inf. heltho, pres. heltha, pret. helthanne– (3ª sing. helthant), fut. helthatha, imp. heltho, part. helthol (perfeito helthiel), pp. helthannen (pl. helthennin), ger. helthad
henia– “compreender”, inf. henio, pres. henia, pret. henianne– (3ª sing. heniant), fut. heniatha, imp. henio, part. heniol (perfeito hóniel), pp. heniannen (pl. heniennin), ger. heniad
heria– “começar repentina e vigorosamente”, inf. herio, pres. heria, pret. herianne– (3ª sing. heriant), fut. heriatha, imp. herio, part. heriol (perfeito húriel), pp. heriannen (pl. heriennin), ger. heriad
!hol– “fechar”, inf. heli, pres. heli– (3ª sing. hôl), pret. helli– (3ª sing. holl), fut. helitha, imp. holo, part. holel (perfeito húliel), pp. hollen (pl. hellin), ger. holed. (Apenas o pp. hollen é atestado. Alguns acham que esta é uma forma lenizada de *sollen; assim sendo, leia s para h em todas as formas recém listadas.)
hortha– “apressar, incitar”, inf. hortho, pres. hortha, pret. horthanne– (3ª sing. horthant), fut. horthatha, imp. hortho, part. horthol (perfeito herthiel), pp. horthannen (pl. herthennin), ger. horthad
hwinia– “girar, rodar”, inf. hwinio, pres. hwinia, pret. hwinianne– (3ª sing. hwiniant), fut. hwiniatha, imp. hwinio, part. hwiniol (perfeito hwíniel), pp. hwiniannen (pl. hwiniennin), ger. hwiniad
ista– “ter conhecimento”, inf. isto, pres. ista, pret. istanne– (3ª sing. istant), fut. istatha, imp. isto, part. istol (perfeito istiel), pp. istannen (pl. istennin), ger. istad
iuitha– “usar, empregar”. (O que Tolkien realmente escreveu para este estava quase ilegível, mas Christopher Tolkien sugere “aproveitar”, mas “empregar” parece ser mais provável devido ao significado da raiz: “usar, empregar”. Ver LR: 400 s.v. YUK.) Inf. iuitho, pres. iuitha, pret. iuithanne– (3ª sing. iuithant), fut. iuithatha, imp. iuitho, part. iuithol (perfeito iuithiel), pp. iuithannen (pl. iuithennin), ger. iuithad
laba– “pular”, inf. labo, pres. laba, pret. lamme– (3ª sing. lamp), fut. labatha, imp. labo, part. labol (perfeito lóbiel), pp. lammen (pl. lemmin), ger. labad
lacha– “flamejar”, inf. lacho, pres. lacha, pret. lachanne– (3ª sing. lachant), fut. lachatha, imp. lacho, part. lachol (perfeito lechiel), pp. lachannen (pl. lechennin), ger. lachad
lasta– “escutar”, inf. lasto, pres. lasta, pret. lastanne– (3ª sing. lastant), fut. lastatha, imp. lasto, part. lastol (perfeito lestiel), pp. lastannen (pl. lestennin), ger. lastad
lathra– “escutar às escondidas”; inf. lathro, pres. lathra, pret. lathranne– (3ª sing. lathrant), fut. lathratha, imp. lathro, part. lathrol (perfeito lethriel), pp. lathrannen (pl. lethrennin), ger. lathrad
lathrada– “escutar às escondidas”, inf. lathrado, pres. lathrada, pret. lathranne– (3ª sing. lathrant), fut. lathradatha, imp. lathrado, part. lathradol (perfeito lethrediel), pp. lathrannen (pl. lethrennin), ger. lathradad
lav– “lamber”, inf. levi, pres. levi– (3ª sing. lâf), pret. lemmi– (3ª sing. lam), fut. levitha, imp. lavo, part. lavel (perfeito lóviel), pp. lammen (pl. lemmin), ger. laved
leitha– “libertar”, inf. leitho, pres. leitha, pret. leithanne– (3ª sing. leithant), fut. leithatha, imp. leitho, part. leithol (perfeito leithiel), pp. leithannen (pl. leithennin), ger. leithad
limmida– “umedecer”, inf. limmido, pres. limmida, pret. limminne– (3ª sing. limmint), fut. limmidatha, imp. limmido, part. limmidol (perfeito limmidiel), pp. limminnen (pl. limminnin), ger. limmidad
linna– “cantar, entoar”, inf. linno, pres. linna, pret. linne– (3ª sing. lind, or linnant), fut. linnatha, imp. linno, part. linnol (perfeito linniel), pp. linnen (pl. linnin), ger. linnad
loda– “flutuar”, inf. lodo, pres. loda, pret. lunne– (3ª sing. lunt), fut. lodatha, imp. lodo, part. lodol (perfeito lúdiel), pp. lunnen (pl. lynnin), ger. lodad
*luitha– “encantar” (adaptado ao sindarin normal a partir do sindarin doriathrin lútha-), inf. luitho, pres. luitha, pret. luithanne– (3ª sing. luithant), fut. luithatha, imp. luitho, part. luithol (perfeito luithiel), pp. luithannen (pl. luithennin), ger. luithad
luithia– “apagar”. Inf. luithio, pres. luithia, pret. luithianne– (3ª sing. luithiant), fut. luithiatha, imp. luithio, part. luithiol (perfeito luithiel), pp. luithiannen (pl. luithiennin), ger. luithiad
!mab– “capturar, levar à força” (apenas o verbo “noldorin antigo” map– é dado, LR: 371 s.v. MAP), inf. mebi, pres. mebi– (3ª sing. mâb), pret. memmi– (3ª sing. mamp), fut. mebitha, imp. mabo, part. mabel (perfeito móbiel), pp. mammen (pl. memmin), ger. mabed
mad– “comer”, inf. medi, pres. medi– (3ª sing. mâd), pret. menni– (3ª sing. mant), fut. meditha, imp. mado, part. madel (perfeito módiel), pp. mannen, ger. maded
maetha– “lutar”, inf. maetho, pres. maetha, pret. maethanne– (3ª sing. maethant), fut. maethatha, imp. maetho, part. maethol (perfeito maethiel), pp. maethannen (pl. maethennin), ger. maethad
matha– “acariciar, sentir, manusear; empunhar” (confundido com maetha– “lutar”). Pres. matha, pret. mathanne– (3ª sing. mathant), fut. mathatha, imp. matho, part. mathol (perfeito methiel), pp. mathannen (pl. methennin), ger. mathad
minna– “entrar”, inf. minno, pres. minna, pret. minne– (3ª sing. minnant), fut. minnatha, imp. minno, part. minnol (perfeito minniel), pp. minnen (pl. minnin), ger. minnad
mista– “desgarrar-se, extraviar-se”, inf. misto, pres. mista, pret. mistanne– (3ª sing. mistant), fut. mistatha, imp. misto, part. mistol (perfeito mistiel), pp. mistannen (pl. mistennin), ger. mistad
muda– “trabalhar”, inf. mudo, pres. muda, pret. mudanne– (3ª sing. mudant), fut. mudatha, part. mudol (perfeito múdiel), pp. mudannen (pl. mudennin), ger. mudad
*naegra– “causar dor” (Adaptado para o sindarin a partir do verbo “noldorin” negro-, LR: 375 s.v. NÁYAK). Inf. naegro, pres. naegra, pret. naegranne– (3ª sing. naegrant), fut. naegratha, imp. naegro, part. naegrol (perfeito naegriel), pp. naegrannen(pl. naegrennin), ger. naegrad
nag– “morder”, inf. negi, pres. negi– (3ª sing. nâg), pret. nengi– (3ª sing. nanc), fut. negitha, imp. nago, part. nagel (perfeito nógiel), pp. nangen (pl. nengin), ger. naged
nalla– “gritar”, inf. nallo, pres. nalla, pret. nallanne– (3ª sing. nallant), fut. nallatha, imp. nallo, part. nallol (perfeito nelliel), pp. nallannen (pl. nellennin), ger. nallad
nara– “contar” (uma história) (uma palavra arcaica ou poética), inf. naro, pres. nara, pret. narne– (3ª sing. narn), fut. naratha, imp. naro, part. narol (perfeito nóriel), pp. narnen (pl. nernin), ger. narad
narcha– “rasgar, despedaçar”, inf. narcho, pres. narcha, pret. narchanne– (3ª sing. narchant), fut. narchatha, imp. narcho, part. narchol (perfeito nerchiel), pp. narchannen (pl. nerchennin), ger. narchad
nasta– “furar, picar, empurrar”, inf. nasto, pres. nasta, pret. nastanne– (3ª sing. nastant), fut. nastatha, imp. nasto, part. nastol (perfeito nestiel), pp. nastannen (pl. nestennin), ger. nastad
nautha– “conceber”, inf. nautho, pres. nautha, pret. nauthanne– (3ª sing. nauthant), fut. nauthatha, imp. nautho, part. nauthol (perfeito nauthiel), pp. nauthannen (pl. nauthennin), ger. nauthad
!neitha– “ofender, injustiçar *privar”, inf. neitho, pres. neitha, pret. neithanne– (3ª sing. neithant), fut. neithatha, imp. neitho, part. neithol (perfeito neithiel), pp. neithannen, ger. neithad. (Verbo deduzido a partir do epíteto de Túrin: Neithan, O Injustiçado.)
neledh– “entrar”, inf. neledhi, pres. neledhi– (3ª sing. neledh), pret. nelenni– (3ª sing. nelenn), fut. neledhitha, imp. neledho, part. neledhel (perfeito nelídhiel), pp. nelennen (pl. nelennin), ger. neledhed
nella– “fazer sinos soarem”, inf. nello, pres. nella, pret. nellanne– (3ª sing. nellant), fut. nellatha, imp. nello, part. nellol (perfeito nelliel), pp. nellannen (pl. nellennin), ger. nellad
!nesta– “curar”, inf. nesto, pres. nesta, pret. nestanne– (3ª sing. nestant), fut. nestatha, imp. nesto, part. nestol (perfeito nestiel), pp. nestannen (pl. nestennin), ger. nestad
nestag– “inserir, afixar”, inf. nestegi, pres. nestegi– (3ª sing. nestag), pret. nestengi– (3ª sing. nestanc), fut. nestegitha, imp. nestago, part. nestagel (perfeito nestógiel), pp. nestangen (pl. nestengin), ger. nestaged
nimmida– “embranquecer”, inf. nimmido, pres. nimmida, pret. nimminne– (3ª sing. nimmint), fut. nimmidatha, imp. nimmido, part. nimmidol (perfeito nimmidiel), pp. nimminnen (pl. nimminnin), ger. nimmidad
nod– “amarrar, atar”, inf. nedi, pres. nedi– (3ª sing. nôd), pret. nynni– (3ª sing. nunt), fut. neditha, imp. nodo, part. nodel (perfeito núdiel), pp. nunnen (pl. nynnin) (o pp. também pode ser noden), ger. noded
nor– “correr”, inf. neri, pres. neri– (3ª sing. nôr), pret. nerni– (3ª sing. norn), fut. neritha, imp. noro, part. norel (perfeito núriel), pp. nornen (pl. nernin) ger. nored
nuitha– “atrasar, impedir a conclusão, parar de repente, não permitir a continuação”, inf. nuitho, pres. nuitha, pret. nuithanne– (3ª sing. nuithant), fut. nuithatha, imp. nuitho, part. nuithol (perfeito nuithiel), pp. nuithannen (pl. nuithennin), ger. nuithad
oltha– “sonhar”, inf. oltho, pres. oltha, pret. olthanne– (3ª sing. olthant), fut. olthatha, imp. oltho, part. olthol (perfeito elthiel), pp. olthannen (pl. elthennin), ger. olthad
onna– “conceber, gerar”, inf. onno, pres. onna, pret. onne– (3ª sing. onnant), fut. onnatha, imp. onno, part. onnol (perfeito enniel), pp. onnen (pl. ennin), ger. onnad
ortha– “erguer, levantar”, inf. ortho, pres. ortha, pret. orthanne– (3ª sing. orthant), fut. orthatha, imp. ortho, part. orthol (perfeito erthiel), pp. orthannen (pl. erthennin), ger. orthad
orthel– “cobrir com telhado”, inf. ortheli, pres. ortheli– (3ª sing. orthel), pret. orthelli– (3ª sing. orthell), fut. orthelitha, imp. orthelo, part. orthelel (perfeito erthíliel), pp. orthellen (pl. orthellin), ger. ortheled. Visto que o prefixo or– não passa por metafonia (para er-) no infinitivo atestado ortheli (LR: 391 s.v. TEL), também não introduzimos metafonia em outras formas (assim, temos o presente/pretérito/futuro ortheli-/orthelli-/orthelitha ao invés das formas metafônicas ?ertheli/erthelli/erthelitha, e o pp. plural orthellin ao invés de ?erthellin). Cf. também a próxima entrada, que inclui o mesmo prefixo: o infinitivo ortheri “dominar, conquistar” (e não ?ertheri) é atestado. Mas uma vez que o prefixo os– “em volta, ao redor” é visto como estando sujeito à metafonia no verbo osgar– “cortar em volta, amputar” (infinitivo atestado esgeri ao invés de ?osgeri, LR: 379 s.v. OS), isto pode ser visto como inconsistência da parte de Tolkien.
orthor– “dominar, conquistar”, inf. ortheri, pres. ortheri– (3ª sing. orthor), pret. ortherni– (3ª sing. orthorn), fut. ortheritha, imp. orthoro, part. orthorel (perfeito orthúriel), pp. orthornen (pl. orthernin), ger. orthored
osgar– “cortar em volta, amputar”, inf. esgeri, pres. esgeri– (3ª sing.osgar), pret. esgerni– (3ª sing. osgarn), fut. esgeritha, imp. osgaro, part. osgarel (perfeito osgóriel), pp. osgarnen (pl. esgernin), ger. osgared
ovra– “abundar”. Inf. ovro, pres. ovra, pret. ovranne– (3ª sing. ovrant), fut. ovratha, imp. ovro, part. ovrol (perfeito evriel), pp. ovrannen (pl. evrennin), ger. ovrad
pada– “caminhar em uma trilha ou caminho”, inf. pado, pres. pada, pret. panne– (3ª sing. pant), fut. padatha, imp. pado, part. padol (perfeito pódiel), pp. pannen (pl. pennin), ger. padad
palan-dir– “enxergar ao longe”, inf. palan-diri, pres. palan-diri– (3ª sing. palan-dir), pret. palan-dirni– (3ª sing. palan-dirn), fut. palan-diritha, imp. palan-diro, part. palan-diriel (perfeito palan-díriel), pp. palan-dirnen (pl. palan-dirnin), ger. palan-dired
panna– (1) “abrir, alargar”, (2) “encher”. Inf. panno, pres. panna, pret. panne– (3ª sing. pannant), fut. pannatha, imp. panno, part. pannol (perfeito penniel), pp. pannen (pl. pennin), ger. pannad
*partha– “arranjar, compor”; inf. partho (derivado do inf. “noldorin antigo” parthóbi [prov. uma leitura errada de parthóbe], LR: 380 s.v. PAR), inf. partho, pres. partha, pret. parthanne– (3ª sing. parthant), fut. parthatha, part. parthol (perfeito perthiel), pp. parthannen (pl. perthennin), ger. darthad
pathra– “encher, preencher”; inf. pathro, pres. pathra, pret. pathranne– (3ª sing. pathrant), fut. pathratha, imp. pathro, part. pathrol (perfeito pethriel), pp. pathrannen (pl. pethrennin), ger. pathrad
ped– “dizer, falar”, inf. pedi, pres. pedi– (3ª sing. pêd), pret. penni– (3ª sing. pent), fut. peditha, imp. pedo, part. pedol (perfeito pídiel), pp. pennen (pl. pennin), ger. peded
pel– “desvanecer, debilitar”, inf. peli, pres. peli– (3ª sing. pêl), pret. pelli– (3ª sing. pell), fut. pelitha, imp. pelo, part. pelol (perfeito píliel), pp. pellen (pl. pellin), ger. peled
pelia– “estender, espalhar”, inf. pelio, pres. pelia, pret. pelianne– (3ª sing. peliant), fut. peliatha, imp. pelio, part. peliol (perfeito póliel), pp. peliannen (pl. peliennin), ger. peliad
penia– “estabelecer, fixar”, inf. penio, pres. penia, pret. penianne– (3ª sing. peniant), fut. peniatha, imp. penio, part. peniol (perfeito póniel), pp. peniannen (pl. peniennin), ger. peniad
penna– “inclinar”, inf. penno, pres. penna, pret. penne– (3ª sing. pend, or pennant), fut. pennatha, imp. penno, part. pennol (perfeito penniel), pp. pennen (pl. pennin), ger. pennad
presta– “afetar, afligir, perturbar”, inf. presto, pres. presta, pret. prestanne– (3ª sing. prestant), fut. prestatha, imp. presto, part. prestol (perfeito prestiel), pp. prestannen (pl. prestennin), ger. prestad
puia– “cuspir”, inf. puio, pres. puia, pret. puianne– (3ª sing. puiant), fut. puiatha, imp. puio, part. puiol (perfeito puiel), pp. puiannen (pl. puiennin), ger. puiad
rada– “criar um caminho, encontrar um caminho”, inf. rado, pres. rada, pret. ranne– (3ª sing. rant), fut. radatha, imp. rado, part. radol (perfeito ródiel), pp. rannen (pl. rennin), ger. radad
raeda– “capturar em rede”, inf. raedo, pres. raeda, pret. raedanne– (3ª sing. raedant), fut. raedatha, imp. raedo, part. raedol (perfeito raediel), pp. raedannen (pl. raedennin), ger. raedad
redh– “semear”, inf. redhi, pres. redhi– (3ª sing. rêdh), pret. renni– (3 sing. rend), fut. redhitha, imp. redho, part. redhel (perfeito rídhiel), pp. rennen (pl. rennin), ger. redhed
renia– “extraviar-se” (adaptado do sindarin a partir da forma “noldorin” “rhenia” em LR: 383 s.v. RAN), inf. renio, pres. renia, pret. renianne– (3ª sing. reniant), fut. reniatha, imp. renio, part. reniol (perfeito róniel), pp. reniannen (pl. reniennin), ger. reniad
revia– “voar, navegar; vagar” (a forma de infinitivo “noldorin” “rhenio” em LR: 382 s.v. RAM é uma leitura errada de rhevio). Inf. revio, pres. revia, pret. revianne– (3ª sing. reviant), fut. reviatha, imp. revio, part. reviol (perfeito róviel), pp. reviannen (pl. reviennin), ger. reviad
*rhib– “arranhar” (adaptado para o sindarin a partir do “noldorin” thribi-, LR: 387), inf. rhibi, pres. rhibi– (3ª sing. rhîb), pret. rhimmi– (3ª sing. rhimp), fut. rhibitha, imp. rhibo, part. rhibiel (perfeito rhíbiel), pp. rhimmen (pl. rhimmin), ger. rhibed
rib– “apressar, correr, arremessar”, inf. ribi, pres. ribi– (3ª sing. rîb), pret. rimmi– (3ª sing. rimp), fut. ribitha, imp. ribo, part. ribiel (perfeito ríbiel), pp. rimmen (pl. rimmin), ger. ribed
rimma– “fluir como uma corrente”, inf. rimmo, pres. rimma, pret. rimmanne– (3ª sing. rimmant), fut. rimmatha, imp. rimmo, part. rimmol (perfeito rimmiel), pp. rimmannen (pl. rimmennin), ger. rimmad
rista– “rasgar, cortar, rachar”, inf. risto, pres. rista, pret. ristanne– (3ª sing. ristant), fut. ristatha, imp. risto, part. ristol (perfeito ristiel), pp. ristannen (pl. ristennin), ger. ristad
ritha– “sacudir, contorcer-se, agarrar”, inf. ritho, pres. ritha, pret. rithanne– (3ª sing. rithant), fut. rithatha, part. rithol (perfeito rithiel), pp. rithannen (pl. rithennin), ger. rithad
rosta– “tornar oco, escavar”, inf. rosto, pres. rosta, pret. rostanne– (3ª sing. rostant), fut. rostatha, imp. rosto, part. rostol (perfeito restiel), pp. rostannen (pl. restennin), ger. rostad
sautha– “drenar, exaurir”, inf. sautho, pres. sautha, pret. sauthanne– (3ª sing. sauthant), fut. sauthatha, imp. sautho, part. sauthol (perfeito sauthiel), pp. sauthannen (pl. sauthennin), ger. sauthad
seidia– “excluir; destinar a um propósito ou proprietário especial”, inf. seidio, pres. seidia, pret. seidianne– (3ª sing. seidiant), fut. seidiatha, imp. seidio, part. seidiol (perfeito sódiel), pp. seidiannen (pl. seidiennin), ger. seidiad
síla– “brilhar (brancamente)”, inf. sílo, pres. síla, pret. sille– (3ª sing. sill), fut. sílatha, imp. sílo, part. sílol (perfeito síliel), pp. sillen (pl. sillin), ger. sílad
siria– “fluir”, inf. sirio, pres. siria, pret. sirianne– (3ª sing. siriant), fut. siriatha, imp. sirio, part. siriol (perfeito síriel), pp. siriannen (pl. siriennin), ger. siriad
soga– “beber”, inf. sogo, pres. soga (3ª sing. irregular sôg), pret. sunge– (3ª sing. sunc) or soganne– (3ª sing. sogant), fut. sogatha, imp. sogo, part. sogol (perfeito súgiel), pp. sungen (pl. syngin) or sogannen (“sogennen” em LR: 388 s.v. SUK provavelmente é uma leitura errada) (pl. segennin), ger. sogad
suilanna– “saudar, cumprimentar”, inf. suilanno, pres. suilanna, pret. ?suilanne– (3ª sing. ?suilannant, ou talvez apenas ?suilant), fut. suilannatha, imp. suilanno, part. suilannol (perfeito ?suilenniel), pp. ?suilannen (pl. ?suilennin), ger. suilannad. Alguns acham que este verbo incorpora anna– “dar” e é literalmente “dar uma saudação”. Sendo assim, ele pode compartilhar as irregularidades de anna-. Teríamos então o pretérito ?suilone– com a 3ª sing.. ?suilon (para a forma mais antiga suilaun), particípio perfeito ?suilóniel, particípio passado ?suilonen (pl. ?suilonin).
taetha– “apertar, atar”, inf. taetho, pres. taetha, pret. taethanne– (3ª sing. taethant), fut. taethatha, imp. taetho, part. taethol (perfeito taethiel), pp. taethannen (pl. taethennin), ger. taethad
*tamma– “bater, golpear”. (De uma leitura ou erro de digitação errado, LR: 390 s.v. TAM tem “mn” para “mm”.) Inf. tammo, pres. tamma, pret. tammanne– (3ª sing. tammant), fut. tammatha, imp. tammo, part. tammol (perfeito tammiel), pp. tammannen (pl. temmennin), ger. tammad
tangada– “tornar firme, confirmar, estabelecer”, inf. tangado, pres. tangada, pret. tanganne– (3ª sing. tangant), fut. tangadatha, imp. tangado, part. tangadol (perfeito tengediel), pp. tangannen (pl. tengennin), ger. tangadad
telia– “tocar, jogar”. Inf. telio, pres. telia, pret. telianne– (3ª sing. teliant), fut. teliatha, imp. telio, part. teliol (perfeito tóliel), pp. teliannen (pl. teliennin), ger. teliad. (Variante teilia– abaixo.)
teilia– “tocar, jogar” (variante de telia– acima). Inf. teilio, pres. teilia, pret. teiliant, fut. teiliatha, imp. teilio, part. teiliol (perfeito teiliel – ou tóliel?), pp. teiliannen (pl. teiliennin), ger. teiliad
teitha– “desenhar, escrever”, inf. teitho, pres. teitha, pret. teithanne– (3ª sing. teithant), fut. teithatha, imp. teitho, part. teithol (perfeito teithiel), pp. teithannen (pl. teithennin), ger. teithad
than– “acender”, inf. theni, pres. theni– (3ª sing. thân), pret. thenni– (3ª sing. thann), part. thanel (perfeito thóniel), fut. thenitha, imp. thano, pp. thannen (pl. thennin), ger. thaned
!thel– “pretender, tencionar, resolver, querer” (ver WJ: 319), inf. theli, pres. theli– (3ª sing. thêl), pret. thelli– (3ª sing. thell), fut. thelitha, imp. thelo, part. thelol (perfeito thíliel), pp. thellen (pl. thellin), ger. theled
thia– “parecer”, inf. thio, pres. thia, pret. thianne– (3ª sing. thiant), fut. thiatha, imp. thio, part. thiol (perfeito thiel), pp. thiannen (pl. thiennin), ger. thiad
thilia– “cintilar”, inf. thilio, pres. thilia, pret. thilianne– (3ª sing. thiliant), fut. thiliatha, imp. thilio, part. thiliol (perfeito thíliel), pp. thiliannen (pl. thiliennin), ger. thiliad
thinna– “desaparecer, crescer em direção do anoitecer”, inf. thinno, pres. thinna, pret. thinne– (3ª sing. thinnant), fut. thinnatha, imp. thinno, part. thinnol (perfeito thinniel), pp. thinnen (pl. thinnin), ger. thinnad
thora– “cercar”, inf. thoro, pres. thora, pret. irregular thore– (3ª sing. thaur), fut. thoratha, imp. thoro, part. thorol (perfeito thóriel), pp. thoren (pl. thorin), ger. thorad
thuia– “respirar”, inf. thuio, pres. thuia, pret. thuianne– (3ª sing. thuiant), fut. thuiatha, imp. thuio, part. thuiol (perfeito thuiel), pp. thuiannen (pl. thuiennin), ger. thuiad
tinna– “reluzir”, inf. tinno, pres. tinna, pret. tinne– (3ª sing. tinnant), fut. tinnatha, imp. tinno, part. tinnol (perfeito tinniel), pp. tinnen (pl. tinnin), ger. tinnad
tíra– “ver”, inf. tíro, pres. tíra, pret. tirne– (3ª sing. tirn), fut. tíratha, imp. tíro, part. tírol (perfeito tíriel), pp. tirnen (pl. tirnin), ger. tírad
tir– “observar, proteger, guardar, contemplar, olhar para, olhar em direção de”, inf. tiri, pres. tiri– (3ª sing. tîr), pret. tirni– (3ª sing. tirn), fut. tiritha, imp. tiro, part. tiriel (perfeito tíriel), pp. tirnen (pl. tirnin), ger. tired
tiria– “observar, guardar, olhar em direção de”, inf. tirio, pres. tiria, pret. tirianne– (3ª sing. tiriant), fut. tiriatha, imp. tirio, part. tiriol (perfeito tíriel), pp. tiriannen (pl. tiriennin), ger. tiriad
toba– “cobrir, telhar”, inf. tobo, pres. toba, pret. tumme– (3ª sing. tump), fut. tobatha, imp. tobo, part. tobol (perfeito túbiel), pp. tummen (pl. tymmin), ger. tobad
tog– “levar, conduzir, trazer”, inf. tegi, pres. tegi– (3ª sing. tôg), pret. tyngi– (3ª sing. tunc), fut. tegitha, imp. togo, part. togel (perfeito túgiel), pp. tungen (pl. tyngin), ger. toged
tol– “vir, chegar”, inf. teli, pres. teli– (3ª sing. tôl), pret. telli– (3ª sing. toll), fut. telitha, imp. tolo, part. tolel (perfeito túliel), pp. tollen (pl. tellin), ger. toled
toltha– “trazer, mandar vir”, inf. toltho, pres. toltha, pret. tolthanne– (3ª sing. tolthant), fut. tolthatha, imp. toltho, part. tolthol (perfeito telthiel), pp. tolthannen (pl. telthennin), ger. tolthad
tortha– “exercer (poder), controlar, empunhar”, inf. tortho, pres. tortha, pret. torthanne– (3ª sing. torthant), fut. torthatha, imp. tortho, part. torthol (perfeito terthiel), pp. torthannen (pl. terthennin), ger. torthad
trasta– “molestar, perturbar”, inf. trasto, pres. trasta, pret. trastanne– (3ª sing. trastant), fut. trastatha, imp. trasto, part. trastol (perfeito trestiel), pp. trastannen (pl. trestennin), ger. trastad
trenar– “relatar, contar até o fim”; inf. treneri, pres. treneri– (3ª sing. trenar), pret. irregular trenori– (ou treneri-) com 3ª sing. trenor (ou trener), fut. treneritha-, imp. trenaro, part. trenarel (perfeito trenóriel), pp. ?trenoren (pl. trenorin), ger. trenared
trevad– “atraversar”, inf. trevedi, pres. trevedi– (3ª sing. trevad), pret. trevenni– (3ª sing. trevant), fut. treveditha, imp. trevado, part. trevadel (perfeito trevódiel), pp. trevannen (pl. trevennin), ger. trevaded
tuia– “inchar; brotar, germinar, florescer”, inf. tuio, pres. tuia, pret. tuianne– (3ª sing. tuiant) (outra sugestão: tuine-, 3ª sing. tuin), fut. tuiatha, imp. tuio, part. tuiol (perfeito tuiel), pp. tuiannen (pl. tuiennin) (outra sugestão: tuinen, pl. tuinin), ger. tuiad
*yr– “correr” (forma sindarin derivada do “noldorin antigo” yurine “eu corro”, LR: 400 s.v. YUR). Inf. yri, pres. yri– (3ª sing. y^r), pret. yrni– (3ª sing. yrn), fut. yritha, imp. yro, part. yrel (perfeito iúriel), pp. yrnen (pl. yrnin), ger. yred

Deixe um comentário

O seu endereço de e-mail não será publicado. Campos obrigatórios são marcados com *

Um site Valinor